Marsilya’dan sonra  ilk durağımız bir kireçtaşı kayalığının  üzerine kurulmuş olan Les-Baux-de-Provence.

Araç trafiğine kapalı bir köy burası. Yüzyıllar boyu boş kalmış harap şato ve dolambaçlı sokaklardan oluşuyor. Arabamızı köy girişinde park edip bu sokakları gezmeye başlıyoruz.

 

Sokaklar çok kalabalık, her köşede lavanta ile ilgili ürünler satılıyor. Çok merak ettiğimiz lavantalı dondurma biraz hayal kırıklığı oluyor. Rengi muhteşem ama tadı pek lavanta değil!

 

Çok büyük olmayan köyü baştan başa dolaşıp köyün hemen dışında bulunan Carrières de Lumières’e geliyoruz.

Burası Baux şatosu için kireç taşı çıkarmak üzere oyulmuş bir taş ocağı. 1935 yılında ekonomik nedenlerle kapatılmış. 1959 yılında fransız film yönetmeni Jean Cocteau bu muhteşem mekanı keşfetmiş  “Orfe’nin Vasiyeti” adlı filmi burada çekmiş.

1977 yılında Joseph Svoboda tarafından duvarlara yansıtma yapılarak yeni bir ortam yaratma anlamına gelen “scenography” tekniğiyle mekanın kullanımı günümüze kadar bir çok gösteriye ev sahipliği yapmış. Bizim ziyaret ettiğimiz tarihte Klimt, Schiele ve Hundertwasser’in eserleri duvarlara yansıtılıyordu.

 

Gerçekten çok etkileyici olduğunu söylemem lazım. Neredeyse 2 saat geçiriyoruz bu kayalıkların içinde.  Ocak 2016’ya kadar Da Vinci, Michelangelo, ve Raphael, 4 mart 2016’dan ocak 2017’ye kadar  ise Chagall’a ev sahipliği yapacak. (www.carrieres-lumieres.com) Mekan tamamen taşların içine oyulmuş olduğundan hafif serin, yaz mevsiminde bile 14 derece civarında aklınızda olsun 🙂

Baux köyünü arkamızda bırakıp 70 km uzaklıkta ki Aix-en-Provence şehrine geliyoruz. Arabayla gelenler için Şehir merkezinde ki otoparkın adı “Rotonde”. Turizm ofisi otoparktan çıkınca Place Charles de Gaule’de. Buradan harita, broşür ve tüm turistik bilgileri alabilirsiniz.

Fransa’nın en eski üniversitelerinden birinin bulunduğu bu şehir malikaneler, çeşmeler, ağaçlı bulvarlar ve cıvıl cıvıl sokaklarıyla bence bölgenin en güzel şehri. Romalılar faal olan termal kaynaklarından dolayı “Aquae Sextius” ismini vermişler, bu isim zamanla Aix’e dönüşmüş.

12-15.yüzyıllar arası bölgenin kültür merkezi olarak gelişen şehir 19. yüzyılda bölgenin yetiştirdiği en önemli ressamlardan Paul Cézanne sayesinde ününü artırmış.

Provans bölgesi bir çok ressam için ilham kaynağı olmuş, zaman içinde Picasso, Matisse, Van Gogh gibi ressamlar bu bölgeye yerleşmişler. Sebebini anlamak hiç zor değil, arabayla geçerken bile şehirlerin ışığı çok farklı, hafif turuncuya çalan ve insanı çok etkileyen bir ışık var.

Hele ki temmuz ayında giderseniz göz alabildiğine lavanta tarlalarıyla karşılaşırsınız.(Biz o dönem sadece evimizin önünde ki lavantalarla avunmak zorunda kaldık)

 

Aix’in ana caddesi Cours Mirabeau. Bu cadde üzerinde restoranlar, kafeler mevcut. Benim sizi tavsiyem 1792 yılında açılmış ve 1840 yılında kafenin 2 garsonu tarafından satın alınmış Les Deux Garçons isimli mekan. Churchill, Sartre, Picasso, Edith Piaf, Alain Delon, Jean-Paul Belmondo ve Jean Cocteau gibi müdavimleri olmuş yıllar içinde. Cézanne lise arkadaşı Emile Zola ile saatlerce otururmuş burada.

 

Resim meraklıları için 1901 yılından ölümüne kadar Cézanne’ın atölye olarak kullandığı mekan ziyaret edilmeye değer. Salı,Perşembe ve Pazar günleri şehrin bütün meydanlarında büyük Aix pazarı kuruluyormuş. Meyve, sebzenin yanında antikalar ve giyim eşyaları da bulunuyor.

Son olarak karşınıza çıkan ilk pastaneden badem şekeri ve meyveden yapılan Calisson d’Aix almayı ihmal etmeyin.  Rue d’italie’de bulunan 1830 kuruluş tarihli Bremond yine aynı sokakta bulunan de Neuville, veya şehrin işlek sokaklarından Rue Gaston Saporta’da bulunan 1920 tarihli Roy René tavsiye edebileceğim çikolata ve şekerleme dükkanları.

 

Şehir turumuzu bitirip 10 km uzaklıkta bulunan Eguilles kasabasına kiraladığımız evi bulmak üzere yola çıkıyoruz.  Müthiş ev sahibemiz Marie-Christine ile tanışıyoruz ve evi görür görmez aşık oluyoruz. Maalesef bu ev artık kiralık değil. 

Provans turumuzun 3. günü çok yakında :))